Τα πάντα για τα παιδιά!

Οι απώλειες στη ζωή μας δεν είναι σπάνιες. Αντιθέτως, μάλλον είναι αρκετά συχνές. Άλλες μικρότερες και άλλες μεγαλύτερες.

Κι αν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε τις μακροπρόθεσμες συνέπειες, μπορούμε να εστιάσουμε σε όσα μας επηρεάζουν καθημερινά.

Ο δεκάλογος του μικρού αναγνώστη και αναγνώστριας.

Η μητέρα έχει πολλά πρόσωπα κι αυτά αποτυπώθηκαν στους καμβάδες σπουδαίων ζωγράφων.

Γονείς είναι αυτοί που είναι εκεί όταν το χρειαζόμαστε.

«Ώρα για ύπνο!», μια φράση φόβος και τρόμος για κάθε παιδί που σέβεται τον εαυτό του. Το παιχνίδι κόβεται στη μέση κι οι γκρίνιες ξεκινούν.

Αυτό είναι μόνο ένα δείγμα απ’ όλες τις φορές που μια κακή του συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα μιας συμπεριφοράς που του υπέδειξαν.

Τι γίνεται όμως σε περίπτωση που κάποια παιδιά δεν αποδέχονται ούτως ή άλλως την ήττα;

Τα παιδιά συνηθίζουν να ρωτούν πολλά. Όσο μικρότερο το παιδί, τόσο περισσότερες οι ερωτήσεις. Κι αυτές άλλοτε απαντώνται ευχάριστα,...

Κι η τιμωρία δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Μόνο φόβο και πληγωμένες ψυχές που θυμούνται για χρόνια και πονούν.

Καλά όλα αυτά τα επιστημονικά που μας έμαθαν, καλή και η τηλεκπαίδευση, ξέχασαν, όμως, να μας μάθουν και κάποια άλλα διόλου άχρηστα.

Τα παιδιά έχουν από τη φύση τους την ανάγκη να προσπαθήσουν και να πειραματιστούν.

Η εφηβεία είναι ένα κράμα παιδικής κι ενήλικης ζωής. Μια μετάβαση από το παιδί στον ενήλικα. Κι αυτό περιλαμβάνει πολλές παραμέτρους.

Ένα καλό πρωινό μάς δίνει ενέργεια για μεγάλη διάρκεια χωρίς να μας αφήσει να πεινάσουμε ως το μεσημέρι.

Κλειστήκαμε όλοι στα σπίτια. Πόρτες ερμητικά κλειστές. Μας σώζει πού και πού καμιά μετακίνηση 6, έτσι για να ξελαμπικάρουμε λίγο.

«Θες να διαβάσουμε ένα παραμύθι;». Στο άκουσμα αυτής της μαγικής ερώτησης κάθε παιδικό μικροσκοπικό κεφαλάκι κουνιέται πάνω-κάτω.

Όσοι έχουν αδέρφια σίγουρα με νιώθουν. Αυτά τα περίεργα πλάσματα είναι λες και προσγειώθηκαν στη Γη από κάποιον μακρινό πλανήτη.

Τα παιδιά είναι πλάσματα δαιμόνια. Αφουγκράζονται καθετί που συμβαίνει σ’ αυτόν τον κόσμο κι επιθυμούν να το γνωρίσουν .

Δε χρειάζεται να αναλύσουμε τη σημασία της οικογένειας. Eίναι το σημείο αναφοράς μας, η αφετηρία μας.

Η στιγμή της γέννησής μου, λοιπόν, για τον μπαμπά μου ήταν μια απρόσμενη ανακοίνωση σε μια αίθουσα αναμονής παρέα με την υπόλοιπη οικογένεια