Οι έφηβοι απομακρύνονται απ' τους γονείς

Η εφηβεία είναι ένα κράμα παιδικής κι ενήλικης ζωής. Μια μετάβαση από το παιδί στον ενήλικα. Κι αυτό περιλαμβάνει πολλές παραμέτρους. Οι αλλαγές δεν αφορούν μόνο στο σώμα, αλλά και στις συνήθειες, τις συμπεριφορές, τα συναισθήματα, τις αντιδράσεις, τις σχέσεις.

Έχει χαρακτηριστεί συχνά ως μία δύσκολη περίοδος. Θα ακούσεις πολλές φορές γονείς να ωρύονται, να φυσούν και να ξεφυσούν προσπαθώντας να καταλάβουν τι έφταιξε, τι πήγε στραβά και δεν μπορούν να διαχειριστούν τα παιδιά τους. Και τα παιδιά κλείνονται σε δωμάτια, λείπουν απ’ το σπίτι ώρες ατέλειωτες και σκέφτονται πόσο άδικο είναι που οι γονείς τους δεν τους καταλαβαίνουν.

Οι γονείς φαίνεται να ανοίγουν συζητήσεις με τα παιδιά κυρίως για τα μαθήματα και το μέλλον τους, ενώ εκείνα ενδιαφέρονται περισσότερο για την εμφάνισή τους, τις σχέσεις τους, τα ενδιαφέροντά τους. Αυτά είναι θέματα τα οποία μπορούν να συζητήσουν περισσότερο με τους φίλους τους, μιας κι εκείνοι έχουν τις ίδιες ανησυχίες. Γι’ αυτό στρέφονται περισσότερο σ’ αυτούς, έχοντας συχνά τάσεις φυγής απ’ την οικογένεια. Αισθάνονται πως η οικογένεια τους κρίνει για το ποιοι είναι, για το τι αισθάνονται, για το τι τους αρέσει. Έχουν ανάγκη να νιώσουν αποδοχή, ασφάλεια και άνεση.

Η ερωτική επιθυμία είναι άλλο ένα στοιχείο το οποίο ωθεί τους εφήβους να περνούν πολύ χρόνο με τους φίλους τους. Είτε έλκονται από κάποιο άτομο της παρέας είτε έχουν τη δυνατότητα να συζητούν γι’ αυτό το ζήτημα, κάτι το οποίο πιθανότατα ντρέπονται να συζητήσουν με τους γονείς. Λανθασμένα οι γονείς μπορεί να κάνουν ερωτήσεις στα παιδιά που θα τα φέρουν σε δύσκολη θέση και θα τα απομακρύνουν περισσότερο.

Το σημαντικό είναι να έχει χτιστεί μια σχέση επικοινωνίας και εμπιστοσύνης πολύ πριν την εφηβεία και οι γονείς να έχουν κάνει ξεκάθαρο πως είναι ανοιχτοί για οποιοδήποτε θέμα συζήτησης απασχολεί τα παιδιά.

Η φιλία, είτε στην εφηβεία είτε νωρίτερα, έχει να προσφέρει πολλά οφέλη. Συναισθηματική στήριξη, συντροφιά, παιχνίδι, συζήτηση, ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων, όπως διαχείριση συγκρούσεων, ανάπτυξη γνωστικών δεξιοτήτων, απόκτηση γνώσεων και πληροφοριών. Υπάρχει φυσικά το ενδεχόμενο κάποια φιλία να έχει αρνητικές πτυχές, όταν ο συγκεκριμένος φίλος ακολουθεί έναν τρόπο ζωής ο οποίος μπορεί να βλάψει. Για παράδειγμα, φίλοι που κάνουν καταχρήσεις ή που έχουν επιθετική συμπεριφορά.

Ο γονιός δεν μπορεί να απαγορεύσει μια φιλία ούτε να επέμβει σε βαθμό που παρεμποδίζει την ελευθερία του παιδιού του. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του παιδιού να αποτελεί θετικό πρότυπο, να συζητά, να ακούει, να εξηγεί. Γονείς που με φωνές και τιμωρίες προσπαθούν να συνετίσουν τα παιδιά τους, πρέπει να έχουν στον νου πως κατά πάσα πιθανότητα αυτή τη συμπεριφορά την οποία πασχίζουν να ανατρέψουν, τη δημιούργησαν οι ίδιοι.

Συντάκτρια: Ουρανία Κάππου